Can Yücel’in en sevdiğim şiirlerindendir “Hayatta ben en çok babamı sevdim”. Paylaşmak istedim.

Bu vesileyle belki babalar tekrar akla gelir. Hayattaysa aranıp sevildiği söylenir, vefat etmişse rahmet dilenir. Biraz keyiflenir, biraz da hüzünlenilir.

Yanında da sevgimizin diğer yarısı anneler akla gelir tabii 🙂

Uzatmayalım şiirimiz Can Yücel’in sesinden, altında da metni.

Hayatta ben en çok babamı sevdim
Hayatta ben en çok babamı sevdim

Hayatta ben en çok babamı sevdim
kara çalılar gibi yerden bitme bir çocuk
çırpı bacaklarıyla ha düştü ha düşecek
nasıl koşarsa ardından bir devin
o çapkın babamı ben öyle sevdim

bilmezdi ki oturduğumuz semti
geldimide gidici hep heep acele işi
çağın en güzel maarif müfettişi
atlastan bakardım nereye gitti
öyle öyle ezber ettim gurbeti

sevinçten uçardım hasta oldumu
kırkı geçerse ateş çağırırlar istanbul’a
bir helalleşmek ister elbet diğmi oğluyla
tifoyken başardım bu aşk oyununu
ohh dedim göğsüne gömdüm burnumu

en son teftişine çıkana değin
koştururken ardından o uçmaktaki devin
daha b aşka tür aşklar geniş sevdalar için
açıldı nefesim, fikrim, canevim
hayatta ben en çok babamı sevdim

CAN YÜCEL